منع آب از خیمهها و محاصره فرات مراحلی داشت که هر روز شدت بیشتری مییافت. اقدامات دشمن و کیفیت انجام دستورات ابن زیاد در این زمینه، از روز دوم محرم تا عاشورا ادامه داشت و هر روز شکل تازهای بخود میگرفت.
فقط منع آب نبود که زخمزبان هم زدند و آب را به رخ تشنگان کشیدند. از سویی صریحاً اعلام کردند که این تشنگی انتقام سقیفه و عثمان است. خودباختگی دشمن برای انجام دستورات ابن زیاد به حدی بود که حتی سربازان خود را در کنار فرات از آب منع میکردند تا مبادا دلی بسوزد و مخفیانه برای حضرت آب ببرد. اینها مراحلی بود که نهایتاً به منع مطلق آب از خیمههای امام حسین علیه السلام منجر شد و صدای العطش کودکان را به آسمان رسانید.
شربت شهادت بر لب خشکیده شیرخوار
طفل ششماهه امام حسین علیه السلام با عطش خود نشان داد که لشکر دشمن بدون هیچ عذری تشنگی را بر آنان مسلط ساخته اند.
همه ملل به یاری کودک شیرخوار می شتابند و هیچکس نمی تواند به او نسبت جنگ دهد. همه می دانند که او قدرتی ندارد تا از خود دفاع کند. در میدان جنگ اگر به کودکان هم رحم نکنند، بچه شیرخوار مورد ترحم همه است.
در واقعه کربلا حتی آنان که قبل یا بعد از عاشورا شهید شدند - مانند حضرت مسلم و دو طفلانش و هانی - با لب تشنه به شهادت رسیدند.
از آن جگر سوزتر احساس شرمندگی شهیدان هنگام شهادت بود که چگونه فرزندان پیامبر لب تشنه ماندند و ما قادر بر تهیه آب نشدیم، و باقیماندگان را به جانفشانی برای آوردن آب و حمایت از آل اللَّه سفارش م یکردند.
نویسنده: محمد رضا انصاری
تعداد صفحات :35
حجم فایل : 402kb