نقل است که ابوبکر ورّاق – از صوفیان و عارفان قرن سوم قمری – فرزندی داشت، به دبیرستان فرستاد. یک روز او را دید که می لرزید و رویش زرد شده، گفت: تو را چه بوده است؟ گفت: استاد، آیتی به من آموخت که حق تعالی می فرماید: (یَوماً یَجعَلُ الوِلدانَ شیباً)(سوره مزمل آیه 17)
از بیم این آیت، چنین شدم پس آن کودک بیمار شد، و هم در آن وفات کرد. پدرش بر سر خاک او می گریست و (خطاب به خود) می گفت: ای ابوبکر! فرزند تو به یک آیت چنین شد که جان داد، و تو چندین سال خواندی و ختم کردی و در تو اثر نمی کند.
طیّ مکان ببین و زمان در سلوک شعر کاین طفل یک شبه ره صدساله می رود.
منبع : montazer.ir